BIP - Urząd Miejski w Lubniewicach

Sołectwo Glisno

Wieś Glisno jest malowniczo położoną miejscowością na pojezierzu lubuskim w pobliżu jeziora Lubniewsko o cennych walorach przyrodniczo - krajobrazowych. Znajdują się tu Zespół Przyrodniczo-Krajobrazowy "Uroczysko Lubniewsko" z licznymi gatunkami zwierząt (orzeł bielik, bocian czarny, kania czarna, rybołów, żuraw, zimorodek, perkoz, brodźce a także jelenie, sarny, dziki, daniele, borsuki, wydry, lisy, jeże, kaczki krzyżówki, liczne płazy), roślinami chronionymi (m.in. rosiczka, cis) oraz bogatym runem leśnym, a także liczne zabytki kultury. Najcenniejsze z nich to pałac i park pałacowy o pow. 17,40 ha z 1770 r. z wieloma pomnikami przyrody. Wieś Glisno administracyjnie położona jest w województwie lubuskim, w powiecie sulęcińskim, w gminie Lubniewice przy drodze wojewódzkiej nr 136. Sołtysem wsi jest Pani Krystyna Kisielewicz. Od siedziby gminy wieś oddalona jest o 4 km, a od siedziby powiatu 10 km. Powierzchnia geodezyjna sołectwa: 3.835,13 ha. Sołectwo liczy 768 mieszkańców.

Organizacje działające na terenie miejscowości:
• Ochotnicza Straż Pożarna,
• Koło Gospodyń Wiejskich,
• Stowarzyszenie na Rzecz Rozwoju i Promocji Wsi Glisno,
• Klub Sportowy Glisno,
• Rada Kościelna,
• Chór "Pokolenia",
• Drużyna Harcerska "Ciacho",
• Gromada Zuchowa "Orliki".

Cykliczne imprezy okolicznościowe:
• wiosenne i jesienne Targi Rolnicze,
• Festyn Rodzinny pod hasłem „Dzień Dziecka – Powitanie Wakacji”,
• wiejskie spotkania opłatkowe,
• przegląd pieśni patriotycnych i wojskowych,
• odpusty i uroczystości kościelne,
• podtrzymywanie tradycji świątecznych (kolędowanie, pisanki, palmy wielkonocne, wspólne śpiewanie kolęd),
• dożynki,
• zawody strażackie,
• bale sylwestrowe i karnawałowe,
• turnieje sportowe

Na terenie miejscowości Glisno znajduje się kilkanaście obiektów zabytkowych wpisanych w ewidencję zabytków zlokalizowanych według Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Zielonej Górze Delegatura w Gorzowie Wlkp., najważniejsze to:
• kościół murowany ewangelicki p.w. Serca Jezusowego (1837 r.), nr rej. 61 z dnia 28.10.1976r.,
• zespół pałacowy: pałac barokowy (ok. 1770 r.), oficyna murowana XIX w., oficyna pałacowa II XVIII w., sztuczna ruina poł. XIX w., kaplica grobowa - Mauzoleum Honochów (1837 r.), park krajobrazowy z XVIII w., nr rej. 13 z dnia 22.10.1976 r.,
• park podworski, nr rej. A6 z dnia 20.07.1946 r.,
• stodoła murowana z zespołu folwarku pałacu, 1862 r.,
• chlewnia murowana z zespołu folwarku pałacu, 1862 r.,
• stajnia murowana z zespołu folwarku pałacu, 1862 r.,
• gorzelnia murowana z zespoły folwarku pałacu, XIX w.,
• cmentarz komunalny, poł. XIX w.,
• cmentarz przykościelny, 1837 r.,
• szkoła murowana, k. XIX w.,

Najstarsza nazwa znana jest z wersji przymiotnikowej „Glissnensis” z 1433 roku, w 1448 roku „Glyshno”. Niemiecka nazwa „Gleissen” jest wiec zniekształceniem pierwotnej nazwy, która wywodzi się od rośliny „Glistnik” względnie od złóż gliny lub gliniastego wzgórza.
Początek osadnictwu na tym terenie dał gród datowany przez niektórych badaczy już na początku VII w. Znajdował się na 80-metrowym zalesionym wzgórzu, 2,5 km na zachód od wsi, w odległości 400 m na wschód od brzegu jeziora Lubniewsko. Grodzisko miało kształt pierścieniowaty, wklęsły z podwójnym wałem. Średnica wynosiła ok. 150 m. Na terenie siedliska znalezione skorupy kości świni, jelenia, przedmioty żelazne. Grodzisko użytkowane było jeszcze w XIV w., później przylgnęło doń nazwa „Wenden Schanze” (słowiański gród). Z podgrodzia wykształciła się obecna wieś. Pierwszy kościół istniał tu już w XIII w. Dokument z 1433 r. mówi o „...gran, glissnensis ct Clanstrum eum Walkwald”, chodzi zapewne o tutejszy spichlerz i warownię z Sokolą Dąbrową (niem. Falkenwalde, wieś oddalona o 8 km).
W 1448 r. Glisno było po raz ostatni wymieniono w dokumentach diecezji poznańskiej jako należące do dekanatu międzyrzeckiego. W 1517 roku właścicielem wsi był Baltazar Gliszczyński. W 1774 roku do szkoły chodziło 15 dzieci. W roku 1793 Fryderyk von Poser zapisał się w historii Glisna odbudową gospodarczą wsi i budową zachowanego do dziś pałacu klasycystycznego. Również z jego inicjatywy uruchomiona została we wsi auniarnia,   a w latach 20-tych XIX wieku założono fabrykę jedwabiu, oraz słynne wówczas kąpielisko lecznicze „markisches Mineralbad aus der Biedermeierzeit”, które w pierwszej połowie XIX wieku stało się jednym z najmodniejszych kurortów pruskich.
W XIX w. wieś należała do rodzinów Henochów. Jej przedstawiciel Izaak Mojżesz był fundatorem wielu budowli w latach 30-tych, m.in. kościoła (1837 r.). Na początku tego wieku Glisno posiadało urząd pocztowy.
W 1816 roku Glisno zamieszkiwało 497 mieszkańców, a w 1848 blisko 900 osób. W 1912 r. przez wieś przeprowadzono linie kolejową z Gorzowa przez Lubniewice do Sulęcina, rozebraną w 1945 roku.
Glisno zostało wyzwolone 01.02.1945 r. przez oddziały 1 APgw. i zasiedlone przez zdemobilizowanych żołnierzy różnych formacji. 03.11.1945 r. otwarto szkołę, 23.06.1946 r. poświęcono kościół. W 1958 r. wieś liczyła ponad 800 mieszkańców, którzy kultywują kombatanckie tradycje. W 1970 r. wybudowano czynem społecznym szkołę im. Osadników LWP, a 1974 r. otwarto izbę pamięci oraz pomnik upamiętniający czyn osadników wojskowych.

Szlaki przebiegające przez sołectwo Glisno
rowerowe
szlak niebieski: – Osiecko–Lubniewice-Glisno-Górski Młyn-Sobieraj-Jarnatów - 21,1 km Szlak łatwy, miejscami nieco trudniejszy o nawierzchni asfaltowej.

Pałac w Gliśnie - wejście frontowe

Pałac w Gliśnie - widok od strony sztucznej ruiny

Sztuczna ruina

Pomnik im. Osadników Wojskowych

Stara część budynku po byłej SP (obecnie świetlica wiejska, przedszkole i punkt biblioteczny)

Kościół

Sala widowiskowo-sportowa

Park przypałacowy

Jezioro Lubniewsko

Targi Rolnicze

Spotkanie opłatkowe

Zawody strażackie

Tradycje kolędowania

Festyn Rodzinny

Widok z wieży kościoła

Widok z wieży kościoła

Widok z wieży kościoła